TO LUBIĘ – LAIBACH

Od lat inteligentnie ośmieszają politykę, systemy władzy i popkulturową papkę. Na tyle celnie kąsali komunistyczne władze byłej Jugosławii, że byli wiecznie „na cenzurowanym”. Dumni mogą być z nich anarchiści, bo w formach organizacji społecznej, we wszelkich formach władzy, widzą zagrożenie wolności jednostki i zniewolenie jej. To słoweńska legenda muzyki industrialnej i szeroko rozumianej awangardy.

Słoweński zespół powstał w 1980 roku w górniczo-przemysłowej miejscowości Trbovlje w byłej Jugosławii. Laibach to w oryginale niemiecka nazwa Lublany powszechnie kojarzonej z okupacją nazistowskich Niemiec. Ich siłą była i jest prowokacja, za którą w czasach komunizmu zapłacili zakazem występów na terenie Jugosławii.
W natemat.pl czytamy: „Radykalne wystąpienia sceniczne Laibacha w byłej Jugosławii powodowały konsternację władz, gdy przebrani w hitlerowskie mundury i wystylizowani na radykalnych narodowych socjalistów, w takt marszowych rytów bombardowali publiczność chrześcijańską ikonografią, narodowymi symbolami i socrealistycznymi, posągowymi pozami. (…) Członkowie Laibach wciąż komentują rzeczywistość z pozycji radykalnej opozycji do świata i jakąkolwiek próbę nadinterpretacji zbywają wieloznacznymi komentarzami w rodzaju „jesteśmy narodowymi socjalistami w tym samym stopniu, co Hitler był malarzem”.”

Laibach obnaża wybujałe ego systemu władzy. Teksty mówią o wykorzystywaniu i inwigilacji obywateli poprzez polityków, podkreślają zagrożenia związane z totalitaryzmem, z niebezpieczeństwami, jakie dla zwykłych, szarych ludzi niesie kapitalizm. Tak naprawdę wszyscy jesteśmy przecież współczesnymi niewolnikami garstki ludzi posiadających niewyobrażalne fortuny i z pomocą pieniądza władających światem.

Na wikipedia.org czytamy: „23 kwietnia 1983 roku, podczas wspólnego koncertu w Zagrzebiu z grupami 23 Skidoo i Last Few Days doszło do incydentu z wojskiem jugosłowiańskim i policją chorwacką. Koncert zatytułowany był „Mi kujemo bodočnost” (pol. Wykuwamy przyszłość). Podczas pokazu multimedialnego wyświetlano jednocześnie dwa filmy – jeden „Revolucija še traja” (pol. Rewolucja trwa) i drugi – film pornograficzny, których obrazy nakładały się na siebie tak, że w pewnym momencie na ekranie pojawił się obraz zmarłego prezydenta Jugosławii Tito obok prącia. Wojsko i policja przerwały koncert. Zespół musiał opuścić Chorwację.”

Film „Iron Sky” zawdzięcza Laibach muzykę. To satyra na nazizm i oczywiście system władzy – w tym przypadku na wybory prezydenckie w USA, kiedy to kandydat zrobi absolutnie wszystko, by wygrać, choćby za cenę wzniecenia wojny. W sukurs tym zamiarom przychodzą naziści przyczajeni od 1945 r. na ciemnej stronie księżyca, czekający na okazję by wrócić na ziemię i zgładzić „złych ludzi”. „Przychodzimy w pokoju!” – wykrzykują lądując na Ziemi. To czarna komedia science fiction produkcji: Australia Finlandia Niemcy. Film z rodzaju: albo się go kocha, albo nienawidzi. „Iron sky” to pierwszy w historii kinematografii film wsparty przez internautów: 2418 osób z różnych stron świata wsparło produkcję m.in. finansowo (blisko 1 mln €). Internauci projektowali również modele pojazdów kosmicznych. Na rok 2017 zaplanowano premierę części drugiej.

W 1984 roku członkowie Laibachu wraz z grupami IRWIN i Rdeči Pilot powołali w Słowenii do życia interdyscyplinarny kolektyw artystyczny Neue Slowenische Kunst (NSK), zrzeszający wykonawców o podobnych zapatrywaniach na sztukę i jej ekspresję. Ich idée fixe było powołanie państwa bez granic, do którego może należeć każdy obywatel świata, bez względu na kolor skóry, wyznanie, orientację seksualną itd. Państwo będące globalnym projektem artystycznym powołano w 1992 r. Wydawane są nawet paszporty owego państwa bez granic, które liczy już kilka tysięcy obywateli z całego świata. Posiadanie paszportu jest równoznaczne z posiadaniem obywatelstwa. Więcej o projekcie tu.

Ciekawostek dotyczących Laibach jest znacznie więcej. Dodam jeszcze, że grupa przygotowała płytę na obchody 70. rocznicy Powstania Warszawskiego. Jednym z trzech utworów na niej jest piosenka „Warszawskie dzieci”. Pomijając tu dyskusje nad sensem czy bezsensem Powstania Warszawskiego posłuchajcie:

FOT TYTUŁOWE: www.laibach.org

Jeśli masz ochotę – zapisz się na ukazujący się raz w tygodniu newsletter informujący o nowych wpisach na naszym blogu. Wystarczy przysłać e-mail z hasłem NEWSLETTER w tytule na adres: rudaweb.pl@gmail.com